Quando na imagem (ou na imaginação) da ação de um sujeito sobre um objeto através de um verbo, seja por um órgão dos sentidos físicos, ou dos sentidos mentais, ou dos sentidos emocionais, diretamente, ou através de um instrumento, em princípio, a expressão da respectiva oração obedece a estrutura com três elementos sintáticos, a saber: SUJEITO +VERBO TRANSITIVO +OBJETO. Quer dizer, o verbo transitivo transita, começando sua ação na dependência do sujeito e terminando-a no objeto, que sofre a ação do sujeito através do verbo.
Em Esperanto, o objeto é sempre
finalizado com a letra N do caso acusativo e não é antecedido de preposição.
Logo, em Esperanto só existe objeto direto. O sujeito, via de regra, está no
caso nominativo.
Destaca-se também que nas orações há concordância entre números (singular e plural), tanto no caso nominativo, quanto no caso acusativo.
Eis cinco exemplos de “imagens
transitivas” e suas concernentes orações escrituradas:
SUBJEKTO +TRANSITIVA VERBO +OBJEKTO
SUBJEKTOJ +TRANSITIVA VERBO +OBJEKTO
SUBJEKTO +TRANSITIVAJ VERBOJ
+ADJEKTIVO DE OBJEKTO +OBJEKTO
SUBJEKTO +TRANSITIVA VERBO
+OBJEKTOJ
ADJEKTIVOJ DE SUBJEKTOJ +SUBJEKTOJ
+TRANSITIVAJ VERBOJ
+ADJEKTIVOJ DE OBJEKTOJ +OBJEKTOJ
tiujn junajn elefantojn.
Para efeito de fixação, observe as
imagens abaixo e escreva concernentes orações com os devidos verbos
transitivos, observando as concordâncias acima referidas, onde couberem.
Nenhum comentário:
Postar um comentário