|
O Esperanto não é só uma língua-ponte
de comunicação, mas é também uma língua-ponte de fraternidade, de paz e de convivência
harmoniosa entre os povos. A língua universal criada pelo médico e linguista polonês
Luís Lázaro Zamenhof, há mais de 135 anos, funciona como uma espécie de
corredor humanitário invisível no combate à guerra fria do egoísmo, do bairrismo
e do desamor entre as nações e formações sociais distintas.
Todas as guerras sobre a Terra são
guerras intestinas, que tsunamizam ondas de negatividade em torno de toda a geoesfera
e desestabilizam e embarreiram o salto evolutivo da humanidade, que, vista
por um prisma universal, é apenas um único grupo de pessoas sobre um único
território planetário. Em contrapartida, ainda que fora dos grandes holofotes
midiáticos, vários movimentos de paz propugnam uma união harmônica
intestinal, cordial e cerebral de todo o corpo humanitário. E o Esperanto tem
contribuído na formação dessa superestrutura.
Uma questão é que o Esperanto, como
língua globalmente fraternalizante, desinteressa à indústria armamentista do
capital pesado. Não é nada pessoal. São só negócios.
Embora valorizando as diferenças
sociais, culturais, religiosas e étnicas em todo o mundo, o Esperanto tende a
destribalizar a visão de mundo das diversas formações sociais mundo afora e
mundo adentro, derrubando os muros separatistas e irmanando todos os
terráqueos sob o estandarte da paz e de uma superfamília geoabrangente. E, embora
necessários à sobrevivência da própria humanidade, esses valores não vendem,
mas, pelo contrário, embarreiram a guia dos vendedores de armas.
Falar, estudar e divulgar o Esperanto
ainda não é a desejada quebra de barreiras desde já, mas é uma forma de
conscientização parental e de familiaridade entre todos os terráqueos, mesmo
que por cima dos muros, uns iluminando o caminho dos outros no clareamento
das ideias. São diminutas filigranas de luz, por enquanto, mas já diminuem o
breu ainda prevalente no mundo; já contribuem na formação de uma egrégora de
compreensão, paz e harmonia na grande estrutura da comunicação global, no
amanhecimento da tão esperada Nova Terra.
|
Esperanto estas ne nur lingvo-ponto de komunikado, sed ĝi estas
ankaŭ lingvo-ponto de frateco, paco kaj harmonia kunvivado inter la popoloj.
La universala lingvo kreita de la pola kuracisto kaj lingvisto Ludoviko
Lazaro Zamenhof, antaŭ pli ol 135 jaroj, funkcias kiel ia nevidebla homarama
koridoro en la batalado kontraŭ la “malvarma milito” de la egoismo, la ŝovinismo
kaj la malamo inter la nacioj kaj malsamaj sociaj formaĵoj.
Ĉiuj militoj sur la Tero estas intestaj militoj, kiuj cunamigas
ondojn da negativeco ĉirkaŭ la tuta geosfero kaj malstabiligas kaj baras la
evoluan salton de la homaro, kiu, rigardata tra universeca prismo, estas sole
nur unu grupo de homoj sur unu sola planeda teritorio. Tamen, eĉ for de la
mediataj interesiĝoj, pluraj pacomovadoj defendas intestan, koran kaj cerban
harmonian unuiĝon de la tuta planeda korpo. Kaj Esperanto helpas en la
formado de tia superstrukturo.
Unu demando estas, ke Esperanto, kiel tutmonde frateciga lingvo,
malinteresas la armilaran industrion de la peza kapitalo. “Esence estas nenio
kontraŭa al ĝia ideo, tamen la negocoj superas ĉion”.
Kvankam valorigante la sociajn, kulturajn, religiajn kaj etnajn
diferencojn en la tuta mondo, Esperanto emas maltribigi la mondovidadon de la
diversaj sociaj formaĵoj ĉie en la ekstera kaj en la interna mondoj, faligante
la dividismajn murojn kaj interfratigante ĉiujn teranojn sub la standardo de
la paco kaj de geoampleksa superfamilio. Kaj, kvankam ili estas necesaj al la
transvivado de la homaro mem, tiuj valoroj ne estas prinegoceblaj, sed,
kontraŭe, ili emas malvidebligi la varojn de la armilvendistoj.
Paroli, studi, diskonigi Esperanton ankoraŭ ne estas la dezirata rompo
de baroj jam nun, sed ili estas formo de parenca kaj familia konsciiĝo inter
ĉiuj teranoj, eĉ se super la muroj, unuj lumigante la vojon de la aliaj en la
klareco de la ideoj. Ili estas nur etaj filigranoj el lumo, dume, tamen ili
jam malpliigas la mallumegon ankoraŭ regantan en la mondo; ili jam helpas en
la formado de la granda etoso de komprenado, paco kaj harmonio en la granda strukturo
de la tutmonda komunikado, en la mateniĝo de la tiel esperata Nova Tero.
|
