sábado, 26 de novembro de 2016

ALGUMAS FRASES DE FIDEL CASTRO // KELKAJ FRAZOJ DE FIDEL CASTRO (13.08.1926 - 25.11.2016)


26-11-2016


Eu digo que se alguém não faz, o tempo todo, tudo aquilo que pode e até mais do que pode, é exatamente como se não fizesse absolutamente nada.

Um revolucionário pode perder tudo: a família, a liberdade, até a vida. Menos a moral.

Ele (Jesus Cristo) foi o primeiro comunista. Repartiu o pão, repartiu os peixes e transformou a água em vinho.

Os homens passam, os povos ficam; os homens passam, as ideias ficam.

Jamais me aposentarei da política, da revolução ou das ideias que tenho. O poder é uma escravidão e sou seu escravo.

Condenem-me, não importa, a História me absolverá.

Pátria ou morte! Venceremos.

A propaganda não pode ser abandonada nem por um minuto, porque é a alma da nossa luta.

Dentro da revolução, tudo; contra a revolução, nada.

Hoje milhões de crianças dormirão na rua, nenhuma delas é cubana.
Mi asertas, ke se oni ne faradas, la tutan tempon, ĉion tion, kion li povas, kaj eĉ pli ol tion, kion li povas, tio estas kvazaŭ li faradus absolute nenion.

Revoluciisto povas perdi ĉion: la familion, la liberecon, eĉ la vivon, escepte la moralon.

Li (Jesuo Kristo) estis la unua komunisto. Li dispartigis la panon, disdividis la fiŝojn kaj transformis la akvon en vinon.

La homoj pasas, la popoloj restas; la homoj pasas, la ideoj restas.

Mi neniam emeritiĝos de la politiko, de la revolucio nek de la ideoj, kiujn mi havas. La potenco estas ia sklaveco, kaj mi estas ĝia sklavo.

Ne gravas, ĉu vi kondamnos min: la Historio absolvos min.

Patrujo aŭ morto! Ni venkos!

La propagando ne devas esti neglektata, eĉ ne unu minuton, ĉar ĝi estas la animo de nia lukto.

Konforme kun la revolucio, ĉion; kontraŭ la revolucio, nenion.

Hodiaŭ milionoj da infanoj tranoktos en stratoj, tamen neniu el ili estas kubano.


domingo, 20 de novembro de 2016

LIVRO “TRANSIÇÃO PLANETÁRIA” (PRIMEIRO CAPÍTULO) // LIBRO “LA PLANEDA TRANSIRO” (UNUA ĈAPITRO)






DITADO PELO ESPÍRITO MANOEL PHILOMENO DE MIRANDA, ATRAVÉS DO MÉDIUM DIVALDO PEREIRA FRANCO // DIKTITA DE LA SPIRITO MANOEL PHILOMENO DE MIRANDA, PERE DE LA MEDIUMO DIVALDO PEREIRA FRANCO

TRADUÇÃO PARA O ESPERANTO DO PRIMEIRO CAPÍTULO, COM AUTORIZAÇÃO DA LEAL - LIVRARIA ESPÍRITA ALVORADA EDITORA (apenas para o primeiro capítulo, em atendimento a solicitação do tradutor)(http://www.mansaodocaminho.com.br/mansao/livraria-leal/) // TRADUKO AL ESPERANTO DE LA UNUA ĈAPITRO, KUN RAJTIGO DE LA ELDONEJO (nur por la unua ĉapitro, en respondo al peto de la tradukanto).

RESUMO DA OBRA // RESUMO DE LA VERKO:

O livro, publicado em 2010, trata da interferência espiritual durante o processo de transição no qual o Planeta Terra se encontra atualmente, analisado sob a ótica espírita. Ele reporta, em forma de narrativa ficcional, inicialmente as ações de grupos de socorro espiritual às vítimas do sismo seguido de um gigante tsunami na Indonésia (Oceano Índico), em 26 de dezembro de 2004, e, em seguida, a preparação das encarnações dos enviados de Alcíone  - planeta-estrela de terceira grandeza, universanos mais elevados que impulsionarão a evolução moral da Humanidade nas próximas gerações.

O primeiro capítulo, aqui traduzido para o Esperanto, foca o diálogo entre dois Espíritos residentes na colônia espiritual Redenção (que se situa no plano astral, próximo à crosta terrestre, entre a cidade de Salvador e a ilha de Itaparica, no estado brasileiro da Bahia), que falam das reminiscências da última encarnação de cada na crosta.
La libro, publikigita en 2010, traktas pri la spiritara interveno dum la procedoj de la transiro, en kiu la planedo Tero troviĝas nuntempe, analizata sub la spiritisma vidpunkto. Ĝi raportas, en formo de fikcia rakonto, komence la agadojn de spiritaj grupoj pri urĝa helpo al la viktimoj de la seismo sekvita de giganta cunamo en Indonezio (Hinda Oceano), en la 26-a de decembro 2004. Poste la libro parolas pri la preparado por la enkarniĝo de senditoj el la 3-magnituda planedo-stelo Alciono, kiel universanoj pli superaj, kiuj impulsos la moralan evoluon de la homaro en la venontaj generacioj.

La unua ĉapitro, tie ĉi tradukita al Esperanto, enfokusigas dialogon inter du Spiritoj loĝantaj en la spirita kolonio Redempto (kiu situas en la astrala mondo, proksime de la tera krusto, super inter la urbo Salvadoro kaj la insulo Itapariko, en la brazila ŝtato Bahio), pri la rememoroj de la lasta enkarneco de ĉiu sur la Krusto.

1
NOVA DIREKTO

Kun la malpliiĝo de la aktivecoj, pro la alveno de la krepusko, kiu estis sekvita de nokto milde heligata de la stelaj pendaĵoj, iu etoso de paco plenigis la lokon, en kiu ni troviĝis - Oskaro kaj mi. Tamen certe estas, ke la aktivecoj daŭris en la benata ritmo de la multoblaj realigoj de amo kaj helpo, de studoj kaj de morala elvolviĝo en nia komunumo. Grupoj de laboremaj Spiritoj ekiris en la direkto al la tera planedo, devontigintaj sin al specialaj komisioj, dum aliaj revenis ĝojege, post la devoj ĝuste plenumitaj.
La departementoj pri edukado kaj pri plena sano daŭris funkciantaj, dum la movado en la Kolonio Redempto malpliintensiĝis, ebligante al tiuj, kiuj tie ĉi estis loĝantaj, la alkolektiĝon al la hejmoj aŭ al la fakaj edukejoj, tenante ĉie la etoson de harmonio. Milda zefiro trablovis tra la Naturo en festo, parfumita de la abundaj floroj de la ĝardeno, kie ni troviĝis observantaj la patrinon-Teron sin ornamantan per la artefaritaj lumoj, kiuj ŝajnis, demalproksime, brilaj diamantoj fiksitaj en la marbluan veluran superkovrilon, kiu envolvis ĝin.
Ni restis en silento kelkatempe, post la konsideroj, kiujn ni teksis pri la lastaj okazaĵoj skuintaj la teran socion, pro la cunamo, kiu rezultis el la kolizio de tektonaj platoj en la abismo de la akvoj de la Hinda Oceano.
La informo pri la teruriga mortokvanto atingis niajn orelojn tiam, kiam ni estis kune preĝantaj por la sendefendaj viktimoj de la seisma tragedio.
La administracio de nia komunumo taĉmentis du centojn da fakuloj pri liberigoj el mortrestaĵoj, por ke ili kunlaboru kun la Gvidantoj de la Homaro, helpante tiujn, kiuj estis atingitaj de la furiozeco de la gigantaj  ondoj kaj ĝiaj efikoj.
Ni estis dialogintaj pri la supervivantoj, kiuj suferis la postajn intensegajn dolorojn, pro la epidemioj jam manifestiĝantaj en la regiono, kie la kadavroj putriĝis; pro la mizero rezultanta de la materialaj perdoj; kaj pro la neesprimebla sopiro al la amataj estuloj, kiuj estis forprenitaj de la morto.
La plej korprema fazo montriĝis en tiuj tagoj, kiam la suferigaj lezoj de la malfeliĝego dispecigis la sentojn de la supervivantoj, malvigligitaj kaj konsternitaj.
Ni havis la okazon rigardi, tra tre fidelaj projekcioj, en nia aŭditorio, la terurajn scenojn, kiuj emociis nin ĉiujn ĝis la larmoj. Ankaŭ kortuŝis nin la movado kaj la interesiĝo inter la civilizitaj landoj, kiuj sendis tujan helpon al la sendirekta popolo, tiel kontribuante per valora kunlaboro kapabla mildigi la malfeliĉegojn, kiuj skurĝis la viktimojn, unuj hebetantajn pro la fortegaj ŝokoj, kaj aliajn preskaŭ haluciniĝintajn pro la malespero kaj pro la senespereco.
Ni sciis, ke miloj da noblaj Spiritoj estis alkurintaj helpe al ĉiuj suferantoj, strebante por savi ilin de la malicaj kaj vampirismaj estuloj, kiuj interesiĝis je la vitalaj fluidaĵoj de la ĵus-elkarniĝintoj.
Simultane ni prenis informon pri la antaŭzorgoj difinitaj por malpliigi la kondutajn malordojn, kiuj disiĝis inter tiuj, kiuj restis en la karna vestaĵo.
Malproksime la tera globo sin movadis preskaŭ nepercepteble en la senfina oceano de la kosma muzikeco.
Variaj emocioj envolvis nin ambaŭ, ebligante al ni elmontri la sentojn de amo kaj tenero por la kara Gaja, bela, mirinda kaj suferanta en sia periplo je kelkaj miliardoj da jaroj, por povi fariĝi la feliĉiga hejmo de tiom da loĝantoj, kiuj dependis de ĝiaj rimedoj por la morala kaj spirita evoluoj. – Kiel ŝuldaj ni estas al ĝi! – ni pripensis – Kiom da novaj spertoj necesos al ni en la estonteco, por fari ĝin transiĝa planedo? – Samtempe – mi konsideris en silento – kiom da doloroj afliktos la homajn sentojn, por ke en ili okazos la ŝanĝiĝo de la mensa, morala kaj emocia kondutoj, faranta la kreitulojn indaj je la liberiĝo el la malsanaj heredoj el la pasinteco, inaŭguranta en ilia intimo la Regnon de la Ĉieloj.
Intertempe milda muziko tuŝis niajn orelojn, elvenanta el la proksima sanktejo, kie oni provludis la partiturojn por la Meso en Si Minora, de Johann Sebastian Bach, originale komponita por orkestro, sed tie prezentata per orgeno majstre fingrata, kun la infankoruso de nia komunumo. Ni havis la senton, ke en tiu momento la Ĉieloj komunikiĝis kun nia Kolonio. Tiu okazaĵo povis efektive havi lokon, ĉar la konstruaĵo rezervita al la celebroj de la Amo kaj de la religia fido troviĝis lumigita de arĝentaj kaj bluaj mildaj tonoj.
Aparte vekis al mi la atenton la movadon de la sonondoj, kiuj sekvis la mildan kaj dolĉan ritmon de la orgeno kaj de la infanaj voĉoj. Preskaŭ ekstaziĝante, mi estis tuj parolonta al la amiko Oskaro, kiam mi rimarkis lin diskrete ploranta. En la perfekta mensa identigo, kiu fariĝis al ni spontanee, mi povis percepti ĉe li la penson en retrorigardo, prezentanta lin tiam, kiam li estis infano loĝanta sur la aŭstraj Alpoj, en vilaĝa lignokapelo, aŭskultanta la saman komponaĵon per malnova orgeno. La memoroj plivolumeniĝis en li, modifante la scenejon, kaj jen mi povis vidi lin kurantan tra verdaj herbejoj, en spaco signita per lignodomaro farbita inter montaroj kovritaj per la eterna glacio, kun la grundo kolorigita per etaj floroj, miksanta papavojn kaj kolorajn grimpemajn florojn sur la verda herbejo.
La elvokiva kalejdoskopo de la kara amiko projekciiĝis en mian mensan ekranon, igante, ke mi elvoku mian propran infanaĝon, kaj nun mi estis enŝovata de la memoroj pri la pejzaĝoj de la brazila bahia tero sub la Suno kaj ĝojplena, per kies lasta enkarneco la Sinjoro de la Vivo honoris min. La tuta mistika magio de tiu aminda popolo, ĝia simpleco kaj rezignacia suferado, ĉefe tiuj de la indiĝenoj kaj afrodevenintoj, krom iliaj esperoj kaj aspiroj, plenigis al mi la spiriton, lulatan de la belega melodio.
Mi ne scius diri, kiom da tempo daŭris, proporcie kiel la nokto pasis.
Kiam ni revenis al la realo, ŝajnis, ke nia amiko kaj mi estis vekiĝintaj el iu feliĉa sonĝo, kaj, preskaŭ ne rimarkante, ni estis kun la manoj kunmetitaj, ridantaj kaj dankantaj al Dio.
Oskaro elmontris, ke li eksciis pri mia psika percepto al liaj memoroj, kaj tuj klarigis al mi tiele:
- Efektive mi naskiĝis en bela regiono de Tirolo, en verda valo inter la montaroj de la aŭstraj Alpoj.
“Estinte ido de judoj, sed ĉar ne ekzistis sinagogo en nia regiono, tiam mi povis partopreni la studojn de la katolika kateĥismo kaj frekventi la etan kaj belan preĝejeton de la vilaĝo. Miaj gepatroj, veraj anĝeloj de la Sinjoroj, neniel malpermesis, ke ni konservu la fidon de niaj prauloj, sed ankaŭ partoprenu, kune kun la ceteraj infanoj, en la nekompareblaj lecionoj de Jesuo.
“Mia patrino estis instruistino kaj mia patro, kuracisto, tute dediĉataj al la bono de la modesta komunumo.
“Kiam Aŭstrio estis invadata, en neforgesebla horora nokto, tiam nia hejmo estis fipenetrata de soldatoj el la elita taĉmento (SS), kaj ni estis ĵetitaj en iun ĉelveturilon, kiu kondukis nin al Vieno, el kie ni pluiris, en plenŝtopita vagonaro, al koncentrejo de trudlaboro kaj ekstermado, en Aŭŝvico, en plenumo de la programo por la “fina solvo”, kiun Hitlero trudis kaj kiu estis efektivigita de Himlero kaj ties fidelaj sekvantoj.
“Estas nenecese diri, ke, alveninte al la koncentrejo, kaj post kiam ni estis disapartigitaj – viroj, virinoj, maljunuloj, malsanuloj kaj infanoj – miaj gepatroj estis senditaj al gaskameroj kaj poste ĵetitaj en kremaciajn fornegojn.”
Okazis natura halto de lia parolo, kio ebligis al mi sugesti, ke li ne rememoru tiun kruelan okazaĵon.
Kun malrapida kaj malĝoja parolo, li diris, ke li faras tion, kiel katarson liberigan de la profundaj mensfiksiĝoj.
Tuje li daŭris: - Pro tio, ke mi estis en la aĝo de pli ol 16 jaroj, mi estis lasita viva por la trudaj laboroj, kune kun aliaj “mortintoj-vivantoj”, kiuj moviĝadis aŭtomate, penante stari.
“Post du jaroj da hororoj, mi estis translokigita al alia koncentrejo ne malpli kruela, nome Sobiboro, pro la nomata operaco Heinbardo, kiam feliĉe finiĝis la milito kaj ni estis liberigitaj.
“Kondukite al rifuĝejo en Aŭstrio, malgraŭ la preskaŭa ruiniĝo de Vieno, Dio permesis al mi la honoron transvivi la Holokaŭston kaj rekomenci la valoran homan sperton, kiun tiam mi ekkomprenis.
“Multe stigmatizita per la korpaj kaj moralaj doloroj, travivinte noktojn da premsonĝoj, kiuj ŝajnis neniam ĉesiĝontaj, mi decidiĝis por la fraŭleco, por ne perturbi la karan animon, kiu kun mi edziniĝus.

quarta-feira, 2 de novembro de 2016

ALGUMAS NOVIDADES TRADUZIDAS EM NOVEMBRO DE 2016 / KELKAJ NOVAĴEROJ TRADUKITAJ EN NOVEMBRO 2016

SOLIDARIEDADE NA DOR: ATLÉTICO CEDE TÍTULO DA COPA AO CHAPECOENSE // SOLIDARECO PRI LA DOLORO: ATLETIKO DONOS LA ĈAMPIONECON DE LA TURNIRO AL ŜAPEKOA


29-11-2016

====================
Na hora da tragédia, não existem rivais. Um ato de solidariedade, respeito e desprendimento no meio de tanta tristeza, mostra seres humanos consternados, de mãos dadas na dor. Um tentando segurar a barra do outro.
O time colombiano Atlético Nacional divulgou que vai ceder o título da Copa Sul-Americana para o time da Chapecoense, vítima do maior desastre aéreo da história do futebol brasileiro, nesta madrugada.
A informação sobre o título foi divulgada pelo canal de televisão da Colômbia “Teleantioquia”, horas depois da tragédia que matou mais de 70 pessoas.
O avião, que levava o time do Chapecoense – e jornalistas – para disputar a primeira partida da final da competição, caiu numa área de mata na Colômbia.
Pelo Twitter, o  rival do clube brasileiro na decisão, prestou solidariedade.
“O  Nacional lamenta profundamente, se solidariza com a Chapecoense pelo ocorrido e aguarda informações das autoridades”, afirmaram.
Oficialmente, a Conmebol (CONFEDERAÇÃO SUL-AMERICANA DE FUTEBOL), que organiza o campeonato, decidiu adiar ao máximo todas as decisões sobre o futuro esportivo da competição.

====================
En la horo de tragedio ne ekzistas rivaloj. Ago de solidareco, respekto kaj abnegacio en momento de tre granda malĝojo montras homajn estulojn konsternatajn, manoj en manoj en la doloro, unuj penantaj apogi la aliajn.
La kolombia futbalteamo Nacia Atletiko diskonigis hodiaŭ (en la 29-a), ke ĝi cedos la titolon de ĉampiono de la Sud-Amerika Pokalo al la teamo Ŝapekoa, viktimo de la plej granda aera akcidento  en la historio de la brazila futbalo, okazinta en la frumateno de ĉi tiu dato.
La anonco pri la cedo de la menciita titolo estis farita al la kolombia televidkanalo Teleantiokio, horojn post la tragedio, kiu mortigis pli ol 71 homojn.
La aviadilo, kiu kondukis la teamon Ŝapekoan (kaj ankaŭ ĵurnalistojn), por ke ĝi ludu la unuan partion de la finalo de la konkurado, falis sur areon de arbaro en Kolombio.
Pere de Tvitero, la rivalo de la brazila futbalklubo en la decida matĉo esprimis sian solidarecon.
“Nacia Atletiko profunde bedaŭras, estante solidara kun Ŝapekoa pri la okazaĵo, kaj atendas informojn de la aŭtoritatuloj”, deklaris la atletikanoj.
Oficiale, CONMEBOL (SUD-AMERIKA KONFEDERACIO DE FUTBALO), kiu organizadas la turniron, decidis prokrasti plej eble longe ĉiujn decidojn pri la sporta estonteco de tiu konkuro.
FONTO:



**************

PESQUISADORES DESCOBREM PIRÂMIDES DENTRO DE PIRÂMIDE MAIA // ESPLORISTOJ ELTROVIS PIRAMIDOJN ENE DE MAJAA PIRAMIDO

23-11-2016

=============
A célebre pirâmide de Kukulkán contém uma outra pirâmide dentro de si… e dentro dela, por incrível que pareça, há mais outra, uma espécie de versão arquitetônica das matrioskas, as famosas bonecas russas desmontáveis.

Foi o que descobriram pesquisadores da Universidade Nacional Autônoma do México (UNAM), liderados por René Chávez Segura.

O grupo usou métodos não invasivos de análise arqueológica para a descoberta.

Os resultados da pesquisa ainda não foram publicados em um periódico científico, mas já repercutiram na imprensa internacional.

As duas pirâmides não estão centralizadas entre si, e a posição da menor, oculta, corresponde à localização de uma estrutura geológica chamada cenote, uma espécie de lago subterrâneo comum na região de Iucatã que era considerado sagrado entre os maias.

Dentro da segunda, há uma terceira pirâmide, com apenas dez metros de altura. Nela, foram identificados uma espécie de escadaria e um altar religioso.

“A estrutura que nós descobrimos não está perfeitamente alinhada com o centro da pirâmide. Ela fica na direção do cenote”, explicou o especialista da UNAM à rede americana CNN.

“Isso pode confirmar ou pelo menos gerar uma hipótese de que os maias sabiam do cenote quando construíram essa estrutura.”

O sítio arqueológico de Chichén Itzá, no atual território do estado de Iucatã, no México, foi um centro político e econômico da civilização maia fundado entre 435 e 455 a.C.

Seu declínio veio antes da chegada dos conquistadores espanhóis, por volta de 1250 d.C.

Segundo o Science Alert, a pirâmide menor provavelmente foi construída entre 550 e 800 d.C., a do meio, entre 800 e 1000, e a última foi terminada no máximo em 1300 d.C.
=============
La fama piramido (aŭ templo) de Kukulkano (en Meksikio) enhavas alian piramidon ene de si. Kaj ene de tiu ĉi, kiel ajn nekredebla tio ŝajnas, estas unu alia, kvazaŭ ia arkitektura varianto de la Matrjoŝkoj, la konataj elmalmunteblaj rusaj pupoj.

Tion eltrovis esploristoj de la Nacia Aŭtonoma Universitato de Meksikio (NAUM), gvidataj de René Chávez Segura.

La skipo utiligis neenrompajn metodojn de arkeologia analizo por tia eltrovo.

La rezulto de la esploro ankoraŭ ne estis publikigita en scienca periodaĵo, sed jam diskoniĝis tra la internacia gazetaro.

La du piramidoj ne estas centritaj unuj ĉirkaŭ la aliaj, kaj la pozicio de la malpli granda, kiu estas kaŝita, respondas al la pozicio de unu geologia naturaĵo nomata cenoto, kiu estas ia subtera lago, ordinara en la regiono de Jukatano, kaj kiu estis konsekrita inter la majaoj.

Ene de la dua estas tria piramido nur dek metrojn alta. En ĝi estis identigitaj iu speco de ŝtuparo kaj unu religia altaro.

“La aranĝaĵo, kiun ni eltrovis ne perfekte situas laŭ rekta linio kun la centro de la piramida templo. Ĝi situas en la direkto de la cenoto”, klarigis la specialisto de NAUM al la usona reto CNN.
“Tio povas konfirmi, aŭ almenaŭ naski hipotezon, ke la majaoj sciis pri la cenoto, kiam ili konstruis tiun strukturon.”

La arkeologia loko Chichén Itzá, en la nuna teritorio de la ŝtato Jukatanio, en Meksikio, estis politika kaj ekonomia centro de la majaa civilizacio, fondita inter 435 kaj 455 a.K.

Ĝia ruiniĝo okazis antaŭ la alveno de la hispanaj konkerintoj, ĉirkaŭ la jaro 1250 p.K.

Laŭ Science Alert, la malplej granda piramido estis konstruita probable inter 550 kaj 800 p.K.; la meza, inter 800 kaj 1000, kaj la lasta estis finkonstruita maksimume en 1300 p.K.

FONTO:

-/-/-/-/-/-/-/-/-/

'MINHA PELE NÃO ME DEFINE': A TOP MODEL COM VITILIGO QUE FAZ SUCESSO DESAFIANDO PADRÕES // ‘MIA HAŬTO NE DIFINAS MIN’: SUPERMODELINO HAVANTA VITILIGON SUKCESAS, SPITE AL LA ATENDOJ DE LA MODO

22-11-2016

=======================
Winnie Harlow é uma top model canadense de 22 anos que ficou famosa por desafiar padrões de beleza nas passarelas – a modelo tem vitiligo, doença que ficou conhecida depois de Michael Jackson.
Diagnosticada com a doença desde os 4 anos de idade, ela diz ter sofrido bullying na escola por causa de sua pele, além de ser rejeitada por agências de modelos.
“Quando fui para escola e me disseram que eu era diferente e me provocaram por ser diferente eu comecei a pensar que havia algo errado comigo”, disse à BBC.
Tudo mudou quando sua conta no Instagram foi descoberta pela modelo Tyra Banks, que a convidou para participar de seu reality show 'America’s Next Top Model' em 2014.
Após participar do programa, foi chamada para ser garota propaganda da marca espanhola Desigual e sua carreira só deslanchou a partir daí, tendo participado de inúmeras semanas de moda internacionais, além do álbum 'Lemonade', da cantora Beyoncé.

A vitiligo é uma doença não contagiosa que causa a perda da pigmentação natural da pele, que fica branca.

“O vitiligo é uma parte de mim, é parte de quem eu sou, não é o que me define”, afirmou.

==================================
Winnie Harlow estas 22-jara kanada supermodelino, kiu famiĝis pro tio, ke ŝi kontraŭas la normojn pri beleco sur la defilejoj. Tiu vestprezentistino havas la vitiligon, malsanon, kiu iĝis multe pli mondkonata pro Michael Jackson.
Ricevinte kvarjaraĝe la diagnozon de la malsano, ŝi diris, ke ŝi suferis ĉikanojn en la lernejo, pro sia haŭto, krom esti rifuzita de modelagentejoj.
“Kiam mi ekfrekventis la lernejon, kaj oni diris al mi, ke mi estas diferenca, tiam mi ekpensis, ke estas io erara ĉe mi.” – ŝi diris al BBC.
Tamen ĉio ŝanĝiĝis, kiam ŝia konto en Instagramo estis eltrovita de la modelulino Tyra Banks, kiu invitis ŝin partopreni ŝian realecan TV-programon 'America’s Next Top Model', en 2014.
Partopreninte en la programo, Winnie estis vokita por esti reklam-knabino de la hispana marko Desigual, kaj ŝia kariero nur eksukcesis depost tio. Ŝi jam partoprenis multe da semajnoj pri internacia modo, krom en la muzikalbuno ‘Lemonade’, de la kantistino Beyoncé.

La vitiligo estas nekontaĝa malsano, kiu kaŭzas la perdon de la natura pigmento de la haŭto, kiu fariĝas blanka.

La vitiligo estas parto de mi. Ĝi estas parto de tio, kio mi estas, sed ĝi ne difinas min” – ŝi asertis.
FONTO:


**********************


IDIOMA MAIS DIFÍCIL DO MUNDO É FALADO NO BRASIL // LA IDIOMO PLEJ MALFACILA EN LA MONDO ESTAS PAROLATA EN BRAZILO


21-11-2016

"A língua mais difícil do mundo é sem dúvida o pirarrã", diz Rolf Theil, professor de linguística da Universidade de Oslo. Entre os milhares de línguas faladas no planeta, Theil escolheu esta língua falada por cerca de 350 nativos na região do rio Maici, na Amazônia brasileira.
Língua de outro mundo, o pirarrã é uma língua cuja pronúncia é muito especial, um dialeto onde a entonação é muito importante. Por exemplo, as palavras "amigo" e "inimigo" são os mesmos, mas a entonação difere.

Ela pode ser falada, cantada e até mesmo assobiada. Na verdade, a língua é baseada em um conjunto de sons baixos transmitidos através de distâncias consideráveis. Isso permite aos nativos orientarem-se de uma melhor maneira em toda a selva e torna-se uma vantagem considerável para se comunicar sob as chuvas torrenciais da Amazônia.
Podemos aprendê-la? Este idioma difícil só usa verbos nos tempos do passado e futuro, mas estes podem conjugar-se de até 65.000 maneiras diferentes! Além disso, não tem substantivos no singular ou plural. O contexto da frase dirá se se fala de uma coisa ou de várias, segundo o portal Science Nordic.
 O pirarrã tem apenas três vogais e oito consoantes, mas muitos sons específicos adquirem o significado de palavras inteiras. A transliteração pode ser detectada muitas vezes intuitivamente mas, se não se conhecer algumas regras do dialeto, será impossível transmitir uma ideia. Os especialistas acreditam que, devido à sua complexidade, aprender esta língua levaria cerca de 10 anos para uma pessoa com uma memória média. Especialistas descobriram alguma semelhança entre palavras em pirarrã e em inglês e português. No entanto, muitas dessas palavras têm um significado diferente, o que dificulta ainda mais a sua aprendizagem.
“La idiomo plej malfacila en la mondo estas sendube la pirahaa (la idiomo de la pirahaoj), - asertis Rolf Theil, profesoro pri Lingvistiko en la Universitato de Oslo (Norvegujo). Inter la miloj da lingvoj kaj idiomoj parolataj sur la planedo, Theil elektis tia tiun lingvon, parolatan de ĉirkaŭ 350 indiĝenoj de iu regiono ĉe la rivero Maicio, en la brazila Amazonio.
Kvazaŭ lingvo el alia mondo, la pirahaa estas tre aparta signosistemo laŭ la prononcmaniero, en kiu la intonacioj estas esence gravaj. Ekzemple, la vortoj “amiko” kaj “malamiko” estas samaj, sed kio distingas unu de la dua tio estas la intonacio.

La pirahaa povas esti parolata, kantata kaj eĉ fajfata. En vero la idiomo bazas sin sur aro da malaltaj sonoj transendeblaj tra grandaj distancoj. Tio ebligas al ĝiaj uzantoj orientiĝi pli efike en la tuta ĝangalo kaj havigas al ili konsiderindan avantaĝon en interkomunikado dum la torentaj pluvoj en Amazonio.
Ĉu ĝi estas ĉies lernebla? Tiu idiomo havas verbojn nur en la preterito kaj en la futuro, kaj tiuj ĝiaj tensoj estas konjugacieblaj per eĉ 65.000 malsamaj manieroj! Krom tio, ne ekzistas singularaj nek pluralaj substantivoj. La kunteksto de la frazo diras, ĉu oni parolas pri unu aŭ pluraj aferoj, kiel informas la retportalo Science Nordic.
La pirahaa havas nur tri vokalojn kaj ok konsonantojn, tamen multaj specifaj sonoj havas la signifon de tutaj vortoj. Multfoje la transliterumoj estas intuicie identigeblaj, tamen, se oni ne konos kelkajn regulojn de la idiomo, oni tute ne povos komuniki ideojn. Fakuloj kredas, ke, pro ĝia komplekseco, plenlerni tiun idiomon postulus ĉirkaŭ 10 jarojn al homo kun mezbona memorkapablo. Fakuloj eltrovis kelkan similecon inter vortoj en la pirahaa, la angla kaj la portugala. Tamen multaj el tiaj vortoj havas malsamajn signifojn, kio malfaciligas ankoraŭ pli ĝian lernadon.

FONTO:

/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*


14 FOTOS INCRÍVEIS CAPTURADAS NO SEGUNDO EXATO // JEN APENAŬ KREDEBLAJ 14 EKFOTOJ FARITAJ EN LA ĜUSTA SEKUNDO

18-11-2016

Algumas fotos pedem muita produção e preparação para ficarem perfeitas, enquanto outras só precisaram de um segundo exato para ficarem inacreditáveis! Confira:
Kelkaj fotografaĵoj petas multan produktadon kaj prilaboradon, por fariĝi perfektaj, dum aliaj bezonas unu ĝustan sekundon, por fariĝi nekredeblaj! Konstatu malsupre:

1 – O furacão Patrícia, atingindo o México // La uragano Patricia, kiam ĝi estis atinganta Meksikion.fotos-hora-certa-1

   

2 – Alguém brincando de carrinho direto da varanda // Iu ludanta per ludaŭto, kiu estis manmovata sur la verando de lia domo.fotos-hora-certa-2



3 – Uma quebra de barreira perfeita // Perfekta rompo de baro.
fotos-hora-certa-3


4 – Uma girafa brincando com um avião // Iu ĝirafo ludanta per aviadilo.
fotos-hora-certa-4


5 – Esse gatinho é meio tímido // Tiu kato estas iom timida.
fotos-hora-certa-5

6 – Essa bolha sendo estourada no momento exato // Tiu veziko estis eksplodigata en la ĝusta momento.
fotos-hora-certa-6


7 – Isso é que é arte! // Tio ja estas vera arto!
fotos-hora-certa-7

8 – Cobertorzinho // Litkrovilo.
fotos-hora-certa-8


9 – Os óculos mais coloridos // La okulvitroj plej koloraj.
fotos-hora-certa-9


10 – Uau! // Ha!
fotos-hora-certa-10


11 – Isso é o que chamo de rebeldia // Tio ja estas ribela malobeaĵo.
fotos-hora-certa-11


12 – Servido? // Ĉu vi volos?
fotos-hora-certa-12


13 – A história das cegonhas era verdade! // Tiu historio pri la cikonioj estas vera!
fotos-hora-certa-13


14 – Companheiros de voo // Kunuloj de flugirado.
fotos-hora-certa-14

FONTO: 

http://www.tudointeressante.com.br/2016/10/14-fotos-incriveis-capturadas-no-segundo-exato.html

================

CUBA CONCEDE PERDÃO A 787 CONDENADOS APÓS PEDIDO DE CLEMÊNCIA DO PAPA // KUBO KONSENTAS PARDONON AL 787 KONDAMNITOJ, POST PETO PRI INDULGO DE LA PAPO




16-11-2016





Cuba afirmou nesta terça-feira estar concedendo o perdão a 787 condenados em resposta ao pedido feito pelo Papa Francisco a todos os chefes de estado por atos de clemência, devido ao Ano Santo da Misericórdia.

Os libertos devem incluir mulheres, jovens, doentes e "outras categorias", de acordo com o jornal do Partido Comunista, o Granma.

Cuba, que nega ter prisioneiros políticos, afirmou que os condenados por assassinatos, estupros, abuso infantil e tráfico de drogas serão excluídos do perdão.

O Papa Francisco escolheu o tema da misericórdia para o Ano Santo que os Católicos Romanos começaram a celebrar em dezembro do ano passado. O período, oficialmente proclamado pelo pontífice como o Jubileu Extraordinário da Misericórdia, termina no domingo.

Mais cedo neste mês, durante uma missa especial de Jubileu para prisioneiros da cidade do Vaticano, o Papa pediu a autoridades de todo o mundo que considerem "a possibilidade de realizar um ato de clemência em relação aos prisioneiros que eles acham que podem se beneficiar de tal disposição".


Kubo deklaris en la lasta mardo, la 15-a, ke ĝi konsentas la pardonon al 787 kondamnitoj, kiel respondon al peto de la Papo Francisko al ĉiuj ŝtatestroj pri agoj de indulgo, kadre de la Sankta Jaro de la Mizerikordo.

Inter la liberigitoj devos esti virinoj, junuloj, malsanuloj kaj aliaj kategorioj, laŭ la ĵurnalo de la Komunisma Partio, la Granma.

Kubo, kiu neadas havi politikajn malliberigitojn, asertis, ke la kondamnitoj pro murdo, seksperforto, seksa misuzo de infanoj kaj ŝakrado de drogaĉoj estos neinkluzivitaj en la pardonprocedon.

La Papo Francisko elektis la temon de la mizerikordo por la Sankta Jaro, kiun la romkatolikoj komencis celebri en decembro de la pasinta jaro. La periodo, oficiale proklamita de la ĉefpontifiko kiel la Eksterordinara Jubileo de la Mizerikordo, finiĝos en la venonta dimanĉo (la 20-a).
Komence de ĉi tiu monato, dum speciala meso de la Jubileo por la prizonuloj en la urbo Vatikano, la Papo petis al la aŭtoritatoj de la tuta mondo, ke ili konsideru la eblecon realigi iun agon de indulgo por la malliberigitoj, kiujn ili opinios, ke ili povos havi bonan profiton de tia preskribo”.

FONTO:
http://www.dci.com.br/internacional/cuba-concede-perdao-a-787-condenados-apos-pedido-de-clemencia-do-papa-id587506.html
****************

PROCLAMAÇÃO DA REPÚBLICA NO BRASIL COMPLETA 127 ANOS // LA RESPUBLIKO BRAZILO KOMPLETIGAS 127 JAROJN

15-11-2016

Há 127 anos, o Brasil se tornava uma República Federativa. O novo sistema de governo foi instaurado no dia 15 de novembro de 1889 pelo marechal Deodoro da Fonseca.
Na manhã daquele dia, Deodoro da Fonseca liderou as tropas - formadas principalmente por jovens militares do Exército - que ocuparam o quartel-general, no Campo de Santana, no centro da cidade do Rio Janeiro, então capital do Império.

Chegava ao fim a Monarquia vigente no país desde 1822. O imperador Dom Pedro II soube dos acontecimentos no Palácio Imperial de Petrópolis, e voltou às pressas para corte. Mas não conseguiu impedir o golpe militar. O marechal Deodoro da Fonseca já tinha sido nomeado chefe provisório da República.

Dois dias depois a família imperial deixava o Brasil rumo ao exílio em Portugal.

Mas o que teria provocado a queda do Império?

O movimento republicano atraiu jovens e lideranças militares - que insatisfeitos com a Monarquia - externavam publicamente suas opiniões sobre a política interna do país.
Eles não apenas queriam participar do cenário político como também ter melhores condições de salários e prestígio social.

Aos poucos os militares foram se aproximando dos grupos civis que defendiam menos autoritarismo, mais liberdade econômica e mais democracia.

Paralelamente, os grandes fazendeiros produtores de café - extremamente dependentes de mão-de obra escrava - estavam descontentes com a abolição da escravidão, aprovada pela Lei Áurea. E rapidamente esses líderes do setor cafeeiro também aderiram aos ideais republicanos.

A conspiração estava formada desembocando no golpe militar que derrubaria a Monarquia.

Em 25 de fevereiro de 1891, o marechal Deodoro da Fonseca foi eleito indiretamente pelo Congresso Nacional e tornou-se presidente e o marechal Floriano Peixoto vice-presidente da República do Brasil.

O país passava a ter então (em tese) um sistema de governo voltado para o interesse comum de toda a população, em oposição aos interesses particulares de um monarca.
Antaŭ 127 jaroj Brazilo turniĝis en federacian respublikon. La nova sistemo de regado estis komencata en la dato 15-a de novembro 1889, sub la gvido de la marŝalo Manuel Deodoro da Fonseca.
 En la mateno de tiu tago Deodoro gvidis la puĉajn trupojn formitajn ĉefe el junaj militistoj de la Armeo. Tiam ili okupaciis la general-stabejon, en la kvartalo Campo de Santana, en la centro de Rio-de-Ĵanejro, ĝis tiam la ĉefurbo de la Imperio.

Estis, do, alvenanta la fino de la monarĥio, kiu regis en tiu lando de 1822 (post la sendependiĝo disde Portugalujo). La imperiestro Don Petro la 2-a eksciis pri la okazaĵo, en la imperiestra palaco en la rio-de-ĵanejria urbo Petropolo, kaj tial li urĝe reiris al la kortego. Tamen li ne sukcesis deteni la militistaran puĉon. Tiam la marŝalo Deodoro jam estis nomumita la provizora estro de la respubliko.

Du tagojn poste la imperiestra familio foriris el Brazilo, celante al ekzilo en Portugalujo.

Sed... kio kaŭzis la falon de la brazila imperio?

La respublikisma movado altiris junulojn kaj militistajn gvidantojn, kiuj, malkontentaj de la monarĥio, esprimis publike siajn opiniojn pri la interna politiko de la lando. Ili ne nur volis partopreni la politikan kadron, sed ankaŭ aspiris pli favorajn salajrojn kaj socian prestiĝon.

Iom post iom la militistoj kuniĝis kun civilaj grupoj, kiuj defendis malpli da aŭtoritatismo, pli da ekonomia libereco kaj pli da demokrateco.

Paralele, la grandaj kafoproduktaj bienuloj, kiuj estis ekstreme dependintaj de sklava manlaboro, estis nekontentaj je la abolo de la sklaveco, proklamita per la nomata Ora Leĝo (en la 13-a de majo 1888). Kaj, post mallonge, ankaŭ tiuj gvidantoj de la kafo-sektoro aniĝis al la respublikismaj idealoj.

La konspiro sukcesis kaj kulminis en la milita puĉo, kiu faligis la brazilan monarĥion, per proklamo de la respubliko, en la 15-a de novembro 1889.

En la 25-a de februaro 1891 la marŝalo Deodoro da Fonseca estis nerekte elektita de la nacia parlamento kaj fariĝis la unua prezidento de la Federacia Respubliko Brazilo, dum la marŝalo Floriano Peixoto estis elektita la vic-prezidento.

La lando ekhavis tiam, en principo, registaran sistemon celantan la komunan intereson de la tuta popolo, kontraŭe al la apartaj interesoj de monarĥo.

FONTO:
http://radioagencianacional.ebc.com.br/cultura/audio/2016-11/historia-hoje-proclamacao-da-republica-no-brasil-completa-127-anos



*****************

EXPERIÊNCIA EM MACACOS TRAZ ESPERANÇA PARA DOENTES COM PARALISIA CEREBRAL // EKSPERIMENTO ĈE SIMIOJ ALPORTAS ESPERON AL CERBOPARALIZULOJ

04-11-2016

Cientistas na Suíça conseguiram pôr dois macacos com paralisia cerebral a andar depois de um implante cerebral.

Um manteve-se de pé cerca de seis dias depois de a sua espinal medula ter sido parcialmente cortada enquanto o outro aguentou cerca de duas semanas.

O feito está a ser visto como um grande desenvolvimento na busca para tratamentos para pessoas que perderam a capacidade de mover os seus membros devido a acidentes ou a AVC.

Os médicos esperam que o dispositivo – implante chamado ‘interface cérebro-coluna’ - possa em breve permitir que os portadores de deficiência grave recuperem o movimento dos seus braços e pernas.

O implante, como o nome indica, atua como uma ponte sem fios entre o cérebro e a coluna. Deteta os neurónios a funcionar no córtex motor - que controla o movimento - e envia a informação para uma matriz semelhante de elétrodos nas colunas dos ‘macacos rhesus’.

Como reporta o Express britânico, estes implantes foram colocados em 'hotspots' na região lombar e são responsáveis pela flexão e extensão dos músculos das pernas.

Os cientistas os localizaram abaixo da lesão - uma lesão parcial que separou os nervos de um lado paralisando uma única perna em cada macaco.

Esta é a primeira vez que este métodos foi usado para restaurar os padrões complexos de ativação muscular da perna e a coordenação envolvida em andar.

Um dos macacos recuperou alguma função das pernas na primeira semana após a lesão sem treino – tanto na passadeira como no chão – e o outro precisou de quinze dias para recuperar ao mesmo nível.
=======.
A pesquisa, que utilizou macacos rhesus, foi conduzida pelo Instituto Federal de Tecnologia da Suíça e publicada pela revista científica Nature.
En Svisio, sciencistoj sukcesis paŝigi du simiojn kun certoparalizo, post cerba enplantaĵo.

Unu daŭris staranta dum ĉirkaŭ ses tagoj, post kiam ĝia spina medolo (aŭ mjelo) estis parte tranĉita, dum la alia eltenis dum ĉirkaŭ du semajnoj.  

La faro estas rigardata kiel granda disvolviga rimedo en la esplorado de kuracoj por la homoj perdintaj la kapablon movi siajn membrojn, pro akcidento aŭ pro CVA (cerbovaskula akcidento).

La medicinistoj esperas, ke la enplantaĵo, nomita ‘cerba-vertebra interfaco’, povos baldaŭ ebligi al la homoj, kiuj havas gravan paralizon, reakiri la movojn de siaj brakoj kaj kruroj.

La enplantaĵo, kiel sugestas ĝia nomo, funkcias kiel ponto sen fadenoj inter la cerbo kaj la vertebro. Ĝi detektas la funkciantajn neŭronojn en la motora kortekso, kiu kontrolas la movadon kaj sendas informojn al iu simila matrico de elektrodo en la vertebroj de la rezusoj.

Kiel raportas la brita Express, tiuj enplantaĵoj estis metitaj en ‘Retkaptejojn’ sur la lumba regiono, kaj ili respondecas pri la fleksado kaj etendado de la kruraj muskoloj.

La sciencistoj lokis ilin sub la lezaĵon – partan lezitan lokon, kiu apartigis la nervojn de unu flanko, paralizante unu solan kruron ĉe ĉiu simio.

Tio ĉi estas la unua fojo, kiam tiuj metodoj estis uzataj por rebonstatigi la kompleksajn strukturojn de la muskola aktiveco de la kruro kaj ankaŭ la kunordigon de la paŝmovoj.

Unu el la simioj reakiris iom da movo de la kruroj, en la unua semajno post la lezo, sen trejno – kaj sur rulpaŝilo, kaj sur la planko, dum la alia bezonis dek kvin tagojn por reakiri la saman nivelon.
=======.
La esploro, kiu utiligis simiojn rezusojn, estis gvidata de la Federala Instituto pri Teknologio de Svisio, kaj estas publikigita en la scienca revuo Nature.
FONTO:
https://www.noticiasaominuto.com/lifestyle/685450/experiencia-em-macacos-traz-esperanca-para-doentes-com-paralisia-cerebral


--------------/---------------

10 MIL LIVROS ILUMINADOS DE GRAÇA NAS RUAS, NO CANADÁ // 10 MIL PRILUMITAJ LIBROJ SENPAGAJ SUR LA STRATOJ, EN KANADO

07-11-2016


Uma manifestação para levar cultura a ruas tomadas pelo trânsito e pela poluição.

Um grupo anônimo fez uma intervenção literária em uma das ruas mais movimentadas de Toronto, no Canadá.

Com a ajuda de 50 voluntários, que trabalharam durante 12 dias, mais de 10 mil livros doados pelo Exército da Salvação foram colocados na rua Hagerman.

A ideia é do projeto Literature Vs Traffic, criado pelo Luzinterruptus.

“Os livros ficarão lá para as pessoas os pegarem, a instalação será autossustentável e vai durar o quanto as pessoas quiserem”, escreveram os organizadores em seu site.

No final, a instalação durou 10 horas, mas a imagem vai ficar por muito mais tempo na memória das pessoas, como citou o site Bored Panda.
Iu manifestiĝo por porti kulturon al stratoj plenaj je aŭtotrafiko kaj poluaĵoj.

Iu anonima grupo havis literaturan iniciaton en unu el la stratoj plej movoplenaj de la urbo Toronto, en Kanado.

Kun la helpo de 50 volontuloj, kiuj laboris dum 12 tagoj, pli ol 10 mil libroj donacitaj de la Armeo de la Savo (internacia protestanta movado, kiu nuntempe agadas en 118 landoj) estis dismetitaj sur la Straton Hagermanon.

La ideo estas de la projekto Literature Vs Traffic, kreita de Luzinterruptus.

“La libroj restos tie, por ke la homoj prenu ilin. La instalaĵo estas memsubtenebla kaj daŭros tiom, kiom la homoj volos”, tiel skribis la organizantoj en sia retejo.

En la fino la instalaĵo estis daŭrinta 10 horojn, sed ĝia bildo restos multe pli longe en la memoro de la homoj, kiel asertis la retejo Bored Panda.
FONTO:
http://www.sonoticiaboa.com.br/2016/11/06/10-mil-livros-iluminados-de-graca-nas-ruas-manifestacao/



*/*/*/*/*/*/*/*/*/

PAQUISTÃO VAI DEPORTAR MULHER AFEGÃ CAPA DA NATIONAL GEOGRAPHIC // PAKISTANO FORPATRUJIGOS TIUN AFGANINON, KIU POZIS POR KOVRILO DE NATIONAL GEOGRAPHIC

04-11-2016

Sharbat Gula, a afegã que ficou famosa ainda menina quando estampou a capa da revista National Geographic, será liberada e deportada nos próximos dias, após cumprir a pena de 15 dias de prisão que lhe foi imposta nesta sexta-feira (4) por um tribunal paquistanês.
Ela foi detida no Paquistão por posse ilegal de documentos de identidade.
"Com um grande prazer, anuncio que Sharbat Gula já está livre dos problemas legais que enfrentou nas últimas semanas. Será libertada em breve", afirmou em sua página do Facebook o embaixador afegão no Paquistão, Omar Zakhilwal.

Mohsin Dawar, um dos três advogados de defesa de Gula, disse à Agência Efe que um tribunal especial anticorrupção de Peshawar (noroeste) a condenou nesta sexta-feira a 15 dias de prisão, dos quais já cumpriu a maioria, depois que a refugiada se declarou culpada de todas as acusações.

Além disso, terá que pagar uma multa de 100 mil rúpias paquistanesas (860 euros) e deverá deixar o Paquistão após sua libertação.

Gula foi detida no dia 26 de outubro por supostamente obter documentos de identidade paquistaneses para ela e dois supostos filhos, após subornar três funcionários, e podia pegar uma pena de até 14 anos de prisão.

A refugiada, de cerca de 40 anos, mãe de quatro filhos e doente de hepatite C, voltará ao Afeganistão na próxima segunda-feira, onde será recebida pelo presidente do país, Ashraf Ghani, segundo informou Zakhilwal.
Segundo o diplomata, Gula receberá ajuda do governo para começar uma nova vida em seu país natal, onde quase não viveu.

O fotógrafo estadunidense Steve McCurry imortalizou a afegã em 1984, quando tinha 12 anos, em um campo de refugiados em Peshawar, fotografia que seria publicada um ano depois, convertendo-se em uma das imagens mais famosas do século XX.
Sharbat Gula, la afganino, kiu famiĝis ankoraŭ knabinaĝe, kiam ŝi stampis la kovrilon de iu numero de la revuo National Geographic (en 1985), estos liberigita kaj elpatrujigita en la venontaj tagoj, post kiam ŝi suferos la punon de 15 tagoj da prizono, kiu estis trudita al ŝi en tiu ĉi vendredo (la 4-a), de pakistana tribunalo.
Ŝi estis arestita en Pakistano, pro kontraŭleĝa posedo de identigaj dokumentoj.
“Kun granda plezuro, mi anoncas, ke Sharbat Gula jam estos libera de la problemoj kun la Leĝo, kiujn ŝi spertis en la lastaj semajnoj. Ŝi estas baldaŭ liberigota” – asertis, en sia fejsbuka paĝo, la ambasadoro de Afganio en Pakistano, Omar Zakhilwal.

Mohsin Dawar, unu el la tri defendaj advokatoj de Gula, diris al la novaĵ-agentejo Efe, ke iu speciala tribunalo pri kontraŭkoruptado, en la urbo Peŝavaro (en la nordokcidento de Pakistano) kondamnis ŝin, en ĉi tiu vendredo, al 15 tagoj da prizono, el kiuj ŝi jam plenumis la plimulton, post kiam ŝi deklaris sin kulpa pri ĉiuj akuzoj.

Krom tio, ŝi devos pagi monpunon je 100 mil pakistanaj rupioj (860 eŭroj) kaj devos foriri de Pakistano, tuj post sia liberiĝo.

Gula estis arestita en la 26-a de oktobro, pro tio, ke ŝi supozeble akiris identigajn dokumentojn por si kaj por siaj supozataj filoj, subaĉetinte tri funkciulojn, riskante ricevi punon de eĉ 14 jaroj da mallibereco.

La rifuĝintino, aĝanta ĉirkaŭ 40 jarojn, patrino de kvar filoj kaj malsana je hepatito C, reiros al Afganio en la venonta lundo, kie ŝi estos akceptata de la prezidento de la lando, Ashraf Ghani, kiel informis  Zakhilwal.
Laŭ la diplomato, Gula ricevos helpon de la registaro, por komenci novan vivon en sia naskolando, kie ŝi preskaŭ ne vivis.

La usona fotografisto Steve McCurry senmortigis la vizaĝon de la afganino en 1984, kiam ŝi havis 12 jarojn, en iu rifuĝejo en Peŝavaro, per fotografaĵo, kiu estis publikigita unu jaron poste, kaj kiu turniĝis en unu el la bildoj plej famaj en la 20-a jarcento.
FONTO:


*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

SUPERLUA DE 14 DE NOVEMBRO SERÁ A MAIOR EM CEM ANOS // LA SUPERLUNO EN LA 14-A DE NOVEMBRO ESTOS LA PLEJ GRANDA EL LA LASTAJ CENT JAROJ

03-11-2016

A Superlua que acontece no dia 14 de novembro será a maior e mais brilhante lua cheia em cem anos. A última vez que a Lua se aproximou tanto da Terra foi em 26 de janeiro de 1948, e esse fenômeno só deve voltar a acontecer em 25 de novembro de 2034.

Enquanto a Lua completa suas voltas ao redor do nosso planeta, sua distância muda bastante entre seu ponto mais próximo com a Terra (perigeu) e seu ponto mais distante (apogeu). O que determina a proximidade da Lua da Terra é a diferença de horário entre o momento exato de sua fase cheia e o momento exato de sua maior proximidade com a Terra. Quanto menor for essa diferença, maior e mais brilhante será a Superlua.
Além do mais, a Superlua de novembro de 2016 terá um perigeu mais próximo do que o comum.

Como a Lua exerce uma força gravitacional muito grande em nosso planeta e controla grande parte da maré dos nossos oceanos, a maré dos oceanos fica mais forte e se intensifica na Superlua. Se você estiver próximo do litoral nessa data, fique atento, pois as ondas devem ganhar uma altura extra.
La Superluno, kiu okazos en la venonta dato 14-a de novembro, estos la plej granda kaj plej brilanta plenluno el la lastaj cent jaroj. La lasta fojo, kiam la Luno tiel alproksimiĝis al la Tero, estis en la 26-a de januaro 1948, kaj la posta tia fenomeno devos okazi denove nur en la 26-a de novembro 2034.

Dum la Luno faras siajn rondirojn ĉirkaŭ nia planedo, ĝia distanco multe ŝanĝiĝas inter ĝia punkto plej proksima al la Tero (perigeo) kaj ĝia punkto plej malproksima (apogeo).
Kio difinas la proksimecon de Luno disde la Tero estas la hor-diferenco inter la ĝusta momento de ĝia plena fazo kaj la ĝusta momento de ĝia plej granda proksimeco al la Tero. Ju pli malgranda estos tiu diferenco, des pli granda kaj brilanta estos la Superluno.
Krom tio, la Superluno de novembro 2016 havos perigeon pli proksiman ol ordinare.

Ĉar la Luno havas gravitan potencon tre grandan super nia planedo kaj influas grandan parton de la tajdoj de niaj oceanoj, la oceanaj tajdoj iĝos pli fortaj kaj pliintensiĝos dum la Superluno. Se vi estos proksima al marbordo en tiu dato, restu singardema, ĉar la ondoj devos atingi ekstrajn altojn.
FONTO:
http://www.tribunadonorte.com.br/noticia/super-lua-de-14-de-novembro-sera-a-maior-em-100-anos/362675



******************

CIENTISTA ESTADUNIDENSE ESTUDOU 40 MIL CASOS: A ORAÇÃO E A MEDITAÇÃO TÊM O PODER DE CURAR DOENÇAS // USONA SCIENCISTO STUDIS 40 MIL KAZOJN: LA PREĜADO KAJ LA MEDITADO HAVAS LA POVON KURACI MALSANOJN

03-11-2016


O Dr. Andrew Newberg, da Universidade norte-americana Thomas Jefferson, é um dos muitos pesquisadores que reafirmam o efeito poderoso da oração e da meditação na cura de doenças. Ele realizou estudos com 40.000 pacientes, baseados em ressonância magnética, e apresentou suas considerações no livro “How God changes the brain” (“Como Deus Muda o Cérebro”), lançado em 2009. Desde então, diversas outras pesquisas reforçaram esta conclusão.

Em suas experiências, o Dr. Andrew selecionou pessoas idosas com problemas de memória para observá-las antes, durante e depois de fazerem meditações e orações. Os estudos foram realizados durante 12 minutos diários ao longo de 8 semanas e mostraram que a oração e a meditação podem oferecer resultados muito positivos à nossa saúde.

Quando feitas regularmente, a oração e a meditação aumentam a atividade do cérebro de forma semelhante ao que acontece com a comunicação, funcionando como um “treino físico” para a mente e resultando no desenvolvimento cerebral e mesmo na cura de várias doenças.

Outros estudos, anteriores e posteriores ao do Dr. Andrew Newberg, apontaram o mesmo fenômeno. Uma experiência publicada na revista Cancer, da Sociedade Americana do Câncer, por exemplo, atesta que os pacientes com sólidas crenças espirituais reagem melhor ao tratamento. Os pesquisadores do Moffitt Cancer Center, na Flórida, observaram que as pessoas que acreditam numa “força superior” têm melhor convivência social e mais saúde física e mental do que aquelas que afirmam não acreditar.
==========.
Obviamente, a oração e a meditação não têm necessariamente que seguir ritos ou formas religiosas. Podem ser feitas por quaisquer pessoas, inclusive por irreligiosos, bastando apenas que se entre em comunhão com o Alto ou com o Alto que jaz em si mesmo, em mente e em coração.
D-ro Andrew Newberg, el la Nordamerika Universitato Thomas Jefferson, estas unu el la multaj esploristoj, kiuj asertadas la povan efikon de la preĝo kaj de la meditado en la kuraco de malsanoj. Li faris studojn ĉe 40.000 pacientoj, bazitajn sur la magneta resonanco, kaj prezentis siajn priajn konsiderojn en la libro “How God Changes the Brain” (“Kiel Dio Ŝanĝas la Cerbon”), lanĉita en 2009. De tiam pluraj aliaj esploroj plifortigis tiun konkludon.

En siaj eksperimentoj D-ro Andrew selektis maljunajn homojn havantajn problemojn pri memoro, por observi ilin antaŭ, dum kaj post ilia falo en meditojn kaj faro de preĝoj. La studoj estis farataj po 12 minutoj tage, dum 8 semajnoj, kaj montris, ke la preĝado kaj la meditado povas doni rezultatojn tre favorajn al nia sano.

Kiam ili estas regule farataj, la preĝoj kaj la meditado pligrandigas la aktivadon de la cerbo, per maniero simila al tio, kio okazas pri la komunikado, funkciante kiel ia “fizika ekzerco” por la menso kaj rezultigante cerban elvolviĝon kaj eĉ la kuracon de diversaj malsanoj.

Aliaj studoj, antaŭaj kaj postaj al tiu de D-ro Andrew Newberg, alvenis al la sama konkludo. Unu eksperimento publikigita en la revuo Kancero, el la Usona Societo pri Kancero, por ekzemplo, atestas, ke la pacientoj kun solidaj spiritaj kredoj reagas pli efike al la traktado. La esploristoj de la Moffitt Cancer Center, en la usona ŝtato Florido, observis, ke la homoj, kiuj kredas je iu “supera povo”, havas pli bonan socian kunvivadon kaj pli da fizika kaj mensa sanoj, ol tiuj, kiuj asertas ne kredi prie.
==========.
Kompreneble, la preĝado kaj la meditado ne nepre devas obei ritojn aŭ formojn religiajn. Ili povas esti praktikataj de iaj ajn personoj, inkluzive de nereligiuloj. Sufiĉas nur, ke oni komunikiĝu kun la Alto aŭ kun la Alto kiu estas en si mem, per la menso kaj per la koro.
FONTO:
http://pt.aleteia.org/2016/10/31/cientista-americano-estudou-40-mil-casos-a-oracao-tem-o-poder-de-curar-doencas/


((((((((((((((((((((((((♥))))))))))))))))))))))

A HISTÓRIA DO DIA DE FINADOS // LA HISTORIO DE LA TAGO DE LA MORTINTOJ

02-11-2016


Em toda cultura ou civilização houve uma atenção especial dirigida aos assim chamados "mortos", quer essa atenção (ou esse “cuidado”) esteja relacionada a alguma religião, quer não. Observam-se ao longo da história diversos ritos de sepultamentos, como a cremação, a mumificação, o enterro em covas e em urnas de cerâmica ou de pedra, bem como a deposição do corpo dos "mortos" em mausoléus. Grandes monumentos como as pirâmides de Gizé e o Taj Mahal foram erguidos para acomodar os restos mortais de pessoas ilustres.
No mundo ocidental, o dia 2 de novembro é dedicado à memória dos "mortos". Esse dia, popularizado pela tradição católica, foi instituído no período da Baixa Idade Média.

O Dia de Finados, como é conhecido, foi instituído inicialmente no século X, na abadia beneditina de Cluny, na França, pelo abade Odilo (ou Santo Odilon [962-1049], como chamado entre os católicos). Odilo de Cluny sugeriu, no dia 02 de novembro de 998, aos membros de sua abadia que, todo ano, naquele dia, dedicariam suas orações à alma daqueles que já se foram. A ação de Odilo resgatava um dos elementos principais da cosmovisão católica: a perspectiva de que boa parte das almas dos "mortos" está no assim chamado Purgatório, passando por um processo de purificação para que possam ascender ao chamado Paraíso.
No estado de purgação, as almas necessitam, segundo a doutrina católica, de orações dos vivos, que podem pedir para elas a misericórdia divina e a intercessão dos santos, da Virgem Maria e do principal mediador, Jesus Cristo.
Nos séculos da Baixa Idade Média (X ao XV), a prática de orações pelas almas dos "mortos" na data específica tornou-se bastante popular na Europa, ficando conhecida pela alcunha de “Dia de todas as Almas”.

Essa prática remonta ao período do cristianismo primitivo, dos séculos II e III, quando os cristãos perseguidos pelo Império Romano enterravam e rezavam por seus "mortos" nas catacumbas subterrâneas da cidade de Roma.

Com a descoberta da América e o processo de colonização, o dia escolhido por Odilo de Cluny tornou-se ainda mais popular.
Nos dias atuais, apesar do grande processo de secularização que a civilização ocidental sofreu ao longo da modernidade, o Dia de Finados continua a ser uma data especial, na qual a memória dos entes queridos que já se foram nos vem à mente e na qual, também, milhões de pessoas vão aos cemitérios levar suas flores, velas, sentimentos e orações.
=========.
É uma forma mediatizada ou simbolizada de se externar verdadeiros sentimentos. Merece, portanto, todo o respeito e compreensão daqueles que não as compartilham.
En ĉiu kulturo aŭ civilizacio estis speciala atento direktata al la forpasintoj, jen tia atento motiviĝis de religio, jen ne.
Rimarkeblas, laŭlonge de la Historio, diversaj ritoj pri sepulto, kiel la kremacio, la mumiigo, la enterigo en tombojn kaj en urnojn el ceramiko aŭ ŝtono, same kiel la depono de la korpoj de la forpasintoj en maŭzoleojn. Grandaj monumentoj, kiel la piramidoj de Gizo kaj la Taĝ-Mahalo, estis konstruitaj por enlokigi la mortrestaĵojn de gravegaj personoj.
En la okcidenta mondo la 2-a de novembro estas dediĉata al la rememoro al la forpasintoj. La celebro de tia tago, popularigita de la katolika tradicio, estis komencigita en la periodo de la Malalta Mezepoko. 

La Tago de la Mortintoj, kiel ĝi estas konata, estis starigita komence de la 10-a jarcento, en la benedikta abatejo de Kluno, en Francio, fare de la abato Odilo (aŭ, kiel kultata de la katolikoj, Sankta Odilono [962-1049]). Odilo de Kluno proponis, en la 2-a de novembro 998, al la membroj de sia abatejo, ke, ĉiujare, en tiu tago, ili dediĉu siajn preĝojn al la animoj de tiuj, kiuj jam forpasis. Tiu iniciativo de Odilo renovigis unu el la ĉefaj elementoj de la katolika mondkoncepto, nome, la perspektivon, ke granda parto de la animoj de la "mortintoj" estas en la tiel nomata "Purgatorio", travivanta procedon de puriĝo, por povi ascendi al la tiel nomata "Paradizo".
En la puriĝado, la animoj bezonas, laŭ la katolika doktrino, preĝojn de la vivantoj, kiuj povas peti por ili la dian mizerikordon kaj la propeton de la sanktuloj, de la Virgulino Maria kaj de la ĉefa peranto – Jesuo Kristo.
Dum la jarcentoj de la Malalta Mezepoko (de la X-a ĝis la XV-a), la uzado de la preĝoj por la animoj de la forpasintoj en tiu specifa dato fariĝis tre populara en Eŭropo, kie ĝi iĝis konata sub la alnomo “Tago de Ĉiuj Animoj”.

Tiu kutimo havas sian originon en la periodo de la primitiva Kristanismo, dum la jarcentoj 2-a kaj 3-a, kiam la kristanoj, persekutataj de la Romia Imperio, enterigis kaj preĝis por siaj "mortintoj", en la subteraj katakomboj de la urbo Romo.

Post la eltrovoj de Ameriko kaj la procedoj de koloniado, la tago difinita de Odilo de Kluno fariĝis ankoraŭ pli populara.
En la nuntempaj tagoj, malgraŭ la granda procedo de sekularigado, kiun la okcidenta civilizacio suferis en la daŭro de la Moderna Epoko, la Tago de la Mortintoj daŭras speciala dato, en kiu la rememoro pri la forpasintaj amataj personoj venas al ni en la kapon kaj en kiu, ankaŭ, milionoj da homoj iras al la tombejoj, porti florojn, kandelojn, sentojn kaj preĝojn.
=========.
Tio estas perata aŭ simboligata maniero eksterigi verajn sentojn. Ĝi meritas, do, la respekton kaj komprenemon de tiuj aliaj, kiuj ne kunpraktikadas ilin.

FONTO:
http://mundoeducacao.bol.uol.com.br/datas-comemorativas/dia-finados.htm


*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/


AGORA É NOVEMBRO AZUL // NUN OKAZAS LA BLUA NOVEMBRO


02-11-2016


Chegou o mês de novembro e com ele a campanha (internacional) do Novembro Azul, que alerta a sociedade para a prevenção do câncer de próstata. Assim como com o Outubro Rosa, que é voltado à prevenção do câncer de mama na mulher, a campanha de novembro quer aumentar o esclarecimento para os homens, suas parceiras e família.

No Brasil, o câncer de próstata é o segundo mais comum entre os homens (atrás apenas do câncer de pele melanoma). Em valores absolutos, é o sexto tipo mais comum no mundo e o mais prevalente em homens, representando cerca de 10% do total de cânceres.

Sua incidência é maior na terceira idade, porém, a partir dos 40 anos já é necessário fazer o exame do toque no urologista ou pode ser também detectado por exame de sangue (embora, como se diz, não tão eficazmente quanto o toque retal).
Se percebido no começo é possível tratar e até chegar à cura. Caso seja descoberto em estágio avançado, causa incapacidade de ereção e esterilidade.
A próstata é uma glândula muito pequena, que só o homem possui e que se localiza logo abaixo da bexiga e à frente do reto. Envolve a porção inicial da uretra, tubo pelo qual a urina armazenada na bexiga é eliminada, é responsável por produzir parte do sêmen.
==========
O movimento Novembro Azul surgiu na Austrália, em 2003, aproveitando as comemorações do Dia Mundial de Combate ao Câncer de Próstata, realizado a 17 de novembro.
Alvenis la monato novembro kaj, kune kun ĝi, la (internacia) kampanjo pri la Blua Novembro, kiu avertas la socion pri la prevento de la prostatkancero.
Same kiel la Roza Oktobro, kiu celas la preventon de la mamkancero, la kampanjo de novembro volas disvastigi priajn informojn al la viroj, iliaj kunulinoj kaj iliaj familioj.

En Brazilo, la kancero de prostato estas la dua tumoro plej ordinara inter la viroj (post nur la melanono (haŭtkancero)). Laŭ absolutaj nombroj, ĝi estas la sesa plej komuna malsano en la mondo kaj la plej ofta ĉe la viroj, reprezentanta ĉirkaŭ dek procentojn de ĉiaj kanceroj.

Ĝia okazado estas pli ofta en la tria vivofazo (pli konata kiel ‘tria aĝo’), tamen ekde la 40-a jaro jam estas necese submetiĝi al la (tuŝ)ekzameno de la rektumo, far iu urologo (aŭ proktologo). Tia tumoro estas identigebla ankaŭ per sangoekzameno (kvankam, kiel dirate, ne tiel efike kiel la rektuma tuŝo).
Se la prostakkancero estos identigita en sia komenciĝo, estos eble trakti ĝin aŭ eĉ kuraci ĝin. Sed se ĝi estos eltrovita en fazo tre pli posta, ĝi kaŭzos nepovecon de erekto kaj sterilecon.
La prostato estas tre malgranda glando, kiun nur la viroj posedas kaj kiu situas tuj sub la urinveziko kaj antaŭ la rektumo. Ĝi envolvas la komencan parton de la uretro - la urintubo tra kiu la urino elfluas el la veziko. Ĝi respondecas pri la produktado de parto de la spermo.
==========
La movado Blua Novembro komenciĝis en Aŭstralio, en 2003, profitanta la eventojn pri la Monda Tago de la Lukto kontraŭ la Prostatkancero, realigatajn en la 17-a de novembro.
FONTO:
http://www.tribunapr.com.br/blogs/elas-por-elas/agora-e-novembro-azul/